وقتی از اهمالکاری حرف میزنیم، معمولاً تصویری از فردی داریم که ساعتها کار مهمش را به تعویق انداخته و مشغول سرگرمیهای بیهوده شده است. اما نوع ظریفتری از تعلل هم وجود دارد: میکرو-اهمالکاری. این نوع تعلل آنقدر کوچک و نامحسوس است که اغلب متوجهش نمیشویم، اما در طول روز انرژی و تمرکزمان را میبلعد.
۱. مثالهای ساده از میکرو-اهمالکاری
-
جواب ندادن به یک ایمیل کوتاه و عقب انداختنش به فردا.
-
باز نکردن نامهای که روی میز مانده چون "الان حالش نیست".
-
گذاشتن یک کار دو دقیقهای برای بعد، در حالی که همان لحظه میشد انجامش داد.
این کارها کوچک به نظر میرسند، اما وقتی جمع شوند، یک کوه از وظایف نیمهتمام میسازند.
۲. چرا میکرو-اهمالکاری خطرناک است؟
برخلاف تعللهای بزرگ، این نوع اهمالکاری باعث نمیشود فوراً شکست بزرگی بخوریم. اما ذهنمان را شلوغ میکند، حس گناه میآورد و در نهایت اعتماد به نفس را پایین میآورد. به علاوه، همین کارهای کوچک عقبافتاده، گاهی نقطه شروع مشکلات بزرگتر میشوند.
۳. ریشههای میکرو-اهمالکاری
-
کماهمیت شمردن وظایف کوچک: فکر میکنیم "این که چیزی نیست" و انجامش را به بعد میاندازیم.
-
ترس ناخودآگاه از کامل نبودن: حتی برای یک ایمیل ساده هم فکر میکنیم باید زمان و انرژی زیادی بگذاریم.
-
حواسپرتی دیجیتال: نوتیفیکیشنها و پیامها مدام تمرکز را میبرند و کارهای کوچک عقب میافتند.
۴. چطور جلویش را بگیریم؟
-
از قانون "دو دقیقهای" استفاده کنید: هر کاری که کمتر از دو دقیقه طول میکشد، همان لحظه انجام دهید.
-
برای وظایف کوچک هم ضربالاجل بگذارید.
-
یک لیست ساده داشته باشید و هر شب چک کنید که کارهای کوچک جا نمانده باشند.
میکرو-اهمالکاری شاید بیضرر به نظر برسد، اما اثر قطرهچکانی آن میتواند بهرهوری و آرامش ذهنی را نابود کند. اگر همین امروز با کارهای کوچک عقبافتادهتان شروع کنید، خواهید دید چطور سبکتر و متمرکزتر روزتان را ادامه میدهید.
- ۰ ۰
- ۰ نظر