وقتی از اهمالکاری حرف میزنیم، بیشتر ذهنمان میرود سمت کار، درس یا پروژههای نیمهتمام. اما واقعیت این است که تعویق در روابط شخصی هم وجود دارد و حتی گاهی اثرات مخربتری به جا میگذارد. رها کردن تماسها، به تعویق انداختن گفتوگوهای مهم یا عقب انداختن حل یک دلخوری کوچک، میتواند کمکم روابط نزدیک را فرسوده کند.
۱. گفتگوهایی که هیچوقت انجام نمیشوند
خیلی وقتها میدانیم باید با دوستی صحبت کنیم، عذرخواهی کنیم یا احساساتمان را بیان کنیم، اما مدام آن را عقب میاندازیم. این تعلل باعث میشود سوءتفاهمها عمیقتر شوند و فاصلهها بیشتر.
۲. نادیده گرفتن نیازهای کوچک
اهمالکاری همیشه بزرگ و چشمگیر نیست. گاهی در روابط، به جای اینکه همان لحظه یک لطف کوچک انجام دهیم (مثلاً جواب یک پیام یا کمک در یک کار ساده)، آن را به بعد موکول میکنیم. همین "به بعد انداختنهای کوچک" به مرور پیام بیاهمیتی به طرف مقابل میدهد.
۳. ترس پنهان پشت اهمالکاری
بسیاری از ما تعلل میکنیم چون از واکنش دیگران میترسیم. مثلاً میترسیم با گفتن حقیقت کسی را ناراحت کنیم یا با مطرح کردن مشکل، رابطهمان متزلزل شود. اما واقعیت این است که سکوت و تعویق، بیشتر از گفتوگو، آسیبزننده است.
۴. راهکارهایی برای پیشگیری
-
گفتوگوهای دشوار را بخشبندی کنید؛ لازم نیست همه چیز را در یک جلسه مطرح کنید.
-
کارهای کوچک مثل جواب پیام را همان لحظه انجام دهید.
-
به خودتان یادآوری کنید که تأخیر در روابط، هزینهای عاطفی دارد که معمولاً بیشتر از هزینه یک گفتوگوی صادقانه است.
اهمالکاری در روابط شخصی شاید در ظاهر کماهمیت به نظر برسد، اما اگر جدی گرفته نشود، میتواند باعث از دست رفتن ارتباطات ارزشمند شود. کوچکترین اقدام بهموقع، بهتر از بزرگترین حرفی است که هیچوقت گفته نمیشود.
- ۰ ۰
- ۰ نظر